SÓWECZKA MAŁA

Mała Sóweczka wręcz makóweczka

Lata po lesie jak jaskółeczka

W ogromnej puszczy w swej Białowieży

Skacze po drzewach w powietrzu Bierzy

W drzewie jest dziurka to jej mieszkanie

Wygląda z niego gdy tylko wstanie

A gdy już słońce w górze zaświta

Cała w radości śpiewem go wita

Każdemu ciężko jest w samotności

To też i ona chciała by gości

Najlepiej jeden samczyk wytworny

By z nią zamieszkać musi być wolny

W dziupli ma gniazdko puchem ścielone

Fajnie by było by tulił żonę

Codziennie śpiewa i nawołuje

Może przyleci tak wyczekuje

Pewnym porankiem  ,w brzydkiej pogodzie

Słońca nie było ,było po chłodzie

Siedzi w swej dziupli patrzy przez dziurkę

I co tam widzi  ,widzi wiewiórkę

Skacze bidula trzęsie się cała

Też by do dziupli schować się chciała

To zawołała niech przyjdzie w gości

Lepiej we doje niż w samotności

Cieszy się sówka ,cieszy wiewiórka

Od tego czasu przyjaźń i spółka

Ale wiewiórka jak to wiewiórka

Szuka orzechów to dała nurka

Mieszka znów sama  ,sóweczka w domu

I nie zależy na niej nikomu

Nikt nie przychodzi nawet w gościnę

Sóweczka biedna ma smutną minę

Wiosna już w pełni las się zieleni

A sówka nasza z nudów się leni

Nagle śpiew miły jak piorun z nieba

Na równe nogi więcej nie trzeba

Patrzy sóweczka siadł na konarze

To jest ten Książe o którym marzę

Zrobiła pozy wydała dźwięki

Książe się przyjął jadł jej już z ręki

W ogromnej puszczy w tej Białowieży

Mieszka rodzina i w siebie wierzy

Jest tata mama i są pisklaki

Teraz na obiad młócą pędraki