wiewiórka

Płynie sobie niebem chmurka

Pod dębiną stoi wiewiórka

Wokół mnóstwo jest żołędzi

Drapie głowę tak ją swędzi

Nie zabrała gapa worka

Została jej tylko norka

Ma żołędzi całą furę

Tak jak krecik kopie dziurę

Wykopała dół szeroki

Pod dębiną dość głęboki

Zagrzebała w nim żołędzie

No to dziś na tyle będzie

Spadły śniegi zawierucha

A wiewiórka w łapki dmucha

Zima groźna ciężkie czasy

Skończyły się jej zapasy

Poszła szukać pod dębiną

Wszędzie biało jak to zimą

Nie znalazła swej kryjówki

Wyparowała jej z główki

Co to będzie co to będzie

Gdzie podziały się żołędzie

Znów wiewiórka ledwo przędzie

A żołędzie były wszędzie