KONIK

Pewien konik bardzo mały

Tak odważny nadto śmiały

Tak od razu tak bez zwłoki

Wybrał sam się w świat szeroki

Chodzi skacze pędzi w polu

A powinien być w przedszkolu

Lecz choć mały ciekaw świata

Więc po polach śwista lata

Tu przeskoczy dziką różę

W zagajniku czeka burzę

Suszy grzywę w łanie zboża

A w odmętów łąki morza

Wyleguje się do słońca

I tak co dzień tak bez końca

Tak od wiosny do jesieni

Tak rok z roku tak się leni

Bez uprzęży bez kantary

Śmiga sobie pełny wiary

Pełny życia w pełni siły

Każdy dzionek jest mu miły

Zwiedził miasta zwiedził wioski

Całe życie jest bez troski

Całe życie taki wolny

Bo to mały konik polny