POETYCKIE DYWAGACJE W KRAKOWIE
Ależ śliczne te dziewczyny ,chodzą po tym mieście.
To jest przecież Kraków-stary- pomyśl o tym wreszcie.
Duch poezji się unosi i w głowach czaruje.
Tak ,masz rację przyjacielu ,sam to teraz czuję.
Choć usiądźmy na ławeczce ,blisko tu Adama,
A poezja w naszych głowach ,zawiruje sama.
Wieszcz przygląda nam się z góry ,czy tchnął w nas westchnienie?
Dech zapiera moje piersi ,poczułem natchnienie.
Wziąłem kartkę i ołówek ,napiszę poemat,
Już chcę pisać o Krakowie ,ale mam dylemat.
Gdy tak patrzę na te cuda ,co która piękniejsza,
Ciężko mi się skupić w myślach ,głowa nie dzisiejsza.
Choć mnie Kraków tak czaruje ,przepraszam Adasia.
Blisko nas usiadły sobie ,Elwirka i Kasia.
Na bok kartki i ołówki na bok poematy,
Wiersza dzisiaj nie napiszę ,ważniejsze tematy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz