Benefis -Miłosna piana pana Stefana

Kraków z tradycji odwiecznych słynie.

Nuta poezji w każdym z nas płynie.

Tradycji żeby stało się zadość,

Niech Jubilata ogarnia radość!

==============================

Ni żaden szlachcic ,ni wojewoda,

Syn chłopa ze wsi -żadna  przeszkoda.

Właśnie tak było ,z maleńkiej wioski,

Sam mistrz pochodzi -pan Przebindowski.

A urwis z niego nie lada jaki?

Jaki wybredny ,tylko przysmaki!

Choć pan Stefanek jest już żonaty,

On je uwielbia ,kocha te szmaty!

Białą czapeczkę i fartuch biały,

Ot i ten sekret jest jego cały.

Lecz nie do końca można się zgodzić;?

Umie Stefanek swym zmysłem wodzić.

Przez cały roczek ,w każdy poranek,

Trzepie jajeczka mocno Stefanek.

Kiedyś go naszła jego żoneczka,

Ze łzami w oczach -moje jajeczka!

Słychać w jej głosie jest tyle troski,

Prawdziwe z wioski od kury nioski!?

Myślałam Stefciu że na omlety

A ty ubijasz pianę -niestety!

Nie martw się Stasiu ,moje kochanie,

Wiejskie są jajka -to piana stanie.

Ależ Stefuniu ;rzecze żoneczka,

Zawsze są pyszne twoje jajeczka.

Stasiu ,kochanie, z tej białej piany,

Dla ciebie zrobię -cud marcepany.

Ależ tej piany jest cała miska.

Stasia mężowi do ucha piska.

Na to Stefanek rozkłada ręce,

Się nie zmarnuje nic w mojej męce.

W resztę tej piany wkładam orzechy,

Metamorfoza ta czyni grzechy.

Tworzę frykasy takie dla Ciebie,

Gdy zgrzeszysz nawet -to będziesz w Niebie!

No dobrze Stefciu ,mój kochaniutki,

Prawdę mi mówisz ? Takie są skutki?

Weź w usta proszę  ,rozkoszuj zmysły,

I spróbowała ,oczy rozbłysły.

Trwa to tak długo -dziesięciolecia,

I potrwa jeszcze -całe stulecia.

W tej baśni prawda nad wyraz cała.

Mistrzowi temu pokłon i chwała.

Który przez usta i podniebienie

W niewieścim sercu ma uwielbienie.

15 listopada 2010