CZAR MOTYLA

21 Marca 2013

Jakiż pyszny wśród motyli!?

Nie zapomni nikt tej chwili

Kolorowej ,tak bajecznie,

Obraz cudny pomni wiecznie,

Zieleń łąki ,pąki kwiecia.

Śliczny motyl wolno wzleciał

Zasłuchany w czaru flecie,

Niczym tancerz w swym balecie.

Jakby nutki wypłynęły

Z wnętrz radości i stanęły

W śród cokołów firmamentu.

Niesłyszalny głos lamentu

Co przyciąga uniesienia,

Upraszając łask spełnienia.

Ach ! Jak pląsa z macierzanką,

Krąg zatoczył ,jak z kochanką

Się rozstaje ,skrzydłem muska

Jakby całus  kwiatu łuska,

Delikatny powab czaru.

Feromony wciąż  nektaru

Jak hipnoza ,w uniesieniu

Symfonicznych szeptów drżeniu

Opętania ,afonicznej

Chwili zostać ,chce magicznej.

Nie odlatuj mój kochanku ,

Zostań zemną ,przy poranku

Świeżej rosy ,w brzasku słońca,

Zostań zemną , wciąż , bez końca.

Uwiedziony kwiat muśnięciem

Jakby ronił łzy za księciem.

Lecz Don Juan chce udręki.

Iskrę zasiał wiecznej męki.

Pomnij pąku ty motyla,

Jakaż słodsza jest idylla

Od mojego pocałunku?

Gdym kosztował się w twym trunku.

ŻMIJA

24 listopada 2010

Wyciągnięty ogon długi,

A na grzbiecie zygzak w smugi.

Cwana żmija ,co się zwija,

Udawała w lesie kija.

Idzie misio i kuśtyka,

Wypatruje miś patyka,

Potrzebuje na podpórkę,

Ciężko mu jest iść pod górkę.

Żmiję  ,już ją prawie mija,

Lecz w niej dojrzał kawał kija.

Leżał sobie tuż przy szlaku.

[Masz ty szczęście nieboraku]

Ucieszył się misio z faktu.

Lecz ta żmija nie ma taktu.

Miś się schyla po patyka,

A ten patyk groźnie syka.

Ugryzł misia w drugą łapę,

Miś totalną ma już klapę.

Bolą misia łapy obie.

A ta żmija ? -Poszła sobie!

Każda żmija tak się zwija,

I zasady wszelkie mija,

Aby tylko dopaść cele.

Takich żmij na Świecie wiele!

Żmija zawsze jest zdradziecka

Wie to każdy z nas  od dziecka.

Cóż spodziewać się od gada?

Nawet w rymie -wyjdzie zdrada!

HARNAŚ MATEUSZ -GÓRALSKIE BAJANIE

9 września 2010

W Zakopanem ,pod Giewontem,

Mieszka sobie Świstak kątem.

Ma ciupagę i kapelusz,

Jest zbójnikiem nasz Mateusz.

Dwa pistole ma za pasem

Jak się wnerwi ,strzela czasem.

Sławny harnaś nad harnasie

Tu na Turni nom się pasie.

Ze zbójecką swoją bandą

Każdy dzionek kończy grandą.

Gdy harcuje na polanie

Boją się go wszystkie dranie.

Ma na pieńku u niedźwiedzia.

Potraktował go jak śledzia.

Miś dobierał się do barci.

Solą drania ostro skarcił.

Dostał misio prosto w zadek

Zaraz z drzewa miał upadek.

Pogruchotał wszystkie kości,

Więcej już nie przyszedł w gości .

Rudy lis, nie czuł pokory

I zaglądnął im do nory.

Tak zdrzazniły się Świstaki-

Jeden świst był i kopniaki.

Zapłakane obie gały,

Chodzi lisek obolały,

Gdy usłyszy świst Świstaka

Szybko daje lis drapaka.

Orzeł kiedyś chciał go dorwać,

Plan obmyślił jak go porwać.

Zamiast piórek został bieżnik.

Sam w zasadzkę wpadł drapieżnik.

Z orla  -kurczak na golasa,

Chowa się ze wstydu w lasach.

A ferajna z animuszem

Zdobi w piórka kapelusze.

Na pamiątkę tej historii

Każdy góral chodzi w glorii,

Ma wetknięte w swój kapelusz

Orla pióro jak Mateusz.

Przy pomyślnych halnych wiatrach,

Rządzi zbójnik w naszych Tatrach.

Na Podhalu ,Bukowinie

Mit ten o nim nie zaginie.

Zakopiańskie jest bajanie.

Kończy baca swe podanie.

Grają skrzypki ,buczą basy,

W Tatrach zawse pikne casy!