Strony

piątek, 22 marca 2013


CZAR MOTYLA

21 Marca 2013

Jakiż pyszny wśród motyli!?

Nie zapomni nikt tej chwili
Kolorowej ,tak bajecznie,
Obraz cudny pomni wiecznie,
Zieleń łąki ,pąki kwiecia.

Śliczny motyl wolno wzleciał
Zasłuchany w czaru flecie,
Niczym tancerz w swym balecie.

Jakby nutki wypłynęły
Z wnętrz radości i stanęły
W śród cokołów firmamentu.
Niesłyszalny głos lamentu
Co przyciąga uniesienia,
Upraszając łask spełnienia.


Ach ! Jak pląsa z macierzanką,
Krąg zatoczył ,jak z kochanką
Się rozstaje ,skrzydłem muska
Jakby całus  kwiatu łuska,
Delikatny powab czaru.

Feromony wciąż  nektaru
Jak hipnoza ,w uniesieniu
Symfonicznych szeptów drżeniu
Opętania ,afonicznej
Chwili zostać ,chce magicznej.

Nie odlatuj mój kochanku ,
Zostań zemną ,przy poranku
Świeżej rosy ,w brzasku słońca,
Zostań zemną , wciąż , bez końca.

Uwiedziony kwiat muśnięciem
Jakby ronił łzy za księciem.

Lecz Don Juan chce udręki.
Iskrę zasiał wiecznej męki.

Pomnij pąku ty motyla,
Jakaż słodsza jest idylla
Od mojego pocałunku?
Gdym kosztował się w twym trunku.

poniedziałek, 18 marca 2013


ŻMIJA

24 listopada 2010

Wyciągnięty ogon długi,
A na grzbiecie zygzak w smugi.
Cwana żmija ,co się zwija,
Udawała w lesie kija.

Idzie misio i kuśtyka,
Wypatruje miś patyka,
Potrzebuje na podpórkę,
Ciężko mu jest iść pod górkę.

Żmiję  ,już ją prawie mija,
Lecz w niej dojrzał kawał kija.
Leżał sobie tuż przy szlaku.
[Masz ty szczęście nieboraku]

Ucieszył się misio z faktu.
Lecz ta żmija nie ma taktu.
Miś się schyla po patyka,
A ten patyk groźnie syka.

Ugryzł misia w drugą łapę,
Miś totalną ma już klapę.
Bolą misia łapy obie.
A ta żmija ? -Poszła sobie!

Każda żmija tak się zwija,
I zasady wszelkie mija,
Aby tylko dopaść cele.
Takich żmij na Świecie wiele!

Żmija zawsze jest zdradziecka
Wie to każdy z nas  od dziecka.
Cóż spodziewać się od gada?
Nawet w rymie -wyjdzie zdrada!

niedziela, 17 marca 2013



HARNAŚ MATEUSZ -GÓRALSKIE BAJANIE

9 września 2010

W Zakopanem ,pod Giewontem,
Mieszka sobie Świstak kątem.
Ma ciupagę i kapelusz,
Jest zbójnikiem nasz Mateusz.

Dwa pistole ma za pasem
Jak się wnerwi ,strzela czasem.
Sławny harnaś nad harnasie
Tu na Turni nom się pasie.

Ze zbójecką swoją bandą
Każdy dzionek kończy grandą.
Gdy harcuje na polanie
Boją się go wszystkie dranie.

Ma na pieńku u niedźwiedzia.
Potraktował go jak śledzia.
Miś dobierał się do barci.
Solą drania ostro skarcił.

Dostał misio prosto w zadek
Zaraz z drzewa miał upadek.
Pogruchotał wszystkie kości,
Więcej już nie przyszedł w gości .

Rudy lis, nie czuł pokory
I zaglądnął im do nory.
Tak zdrzazniły się Świstaki-
Jeden świst był i kopniaki.

Zapłakane obie gały,
Chodzi lisek obolały,
Gdy usłyszy świst Świstaka
Szybko daje lis drapaka.

Orzeł kiedyś chciał go dorwać,
Plan obmyślił jak go porwać.
Zamiast piórek został bieżnik.
Sam w zasadzkę wpadł drapieżnik.

Z orla  -kurczak na golasa,
Chowa się ze wstydu w lasach.
A ferajna z animuszem
Zdobi w piórka kapelusze.

Na pamiątkę tej historii
Każdy góral chodzi w glorii,
Ma wetknięte w swój kapelusz
Orla pióro jak Mateusz.

Przy pomyślnych halnych wiatrach,
Rządzi zbójnik w naszych Tatrach.
Na Podhalu ,Bukowinie
Mit ten o nim nie zaginie.

Zakopiańskie jest bajanie.
Kończy baca swe podanie.
Grają skrzypki ,buczą basy,
W Tatrach zawse pikne casy!