STOKROTKA BIAŁA

27 marca 2010

STOKROTKA BIAŁA

Rośnie na łące Stokrotka Biała

Ledwo ją widać ,jest taka mała.

Błyszczą jej płatki w promieniach Słońca

A swe kobierce ściele bez końca.

To nic ,że nad nią wysokie trawy

Chcą przyćmić blask jej , i ukraść sławy,

Wnet nakryć cieniem jej blade płatki,

Jak w oceanie zatopić statki

Wicher chce ,szkwał i wysoka fala,

Nie straszne dla niej ,widać ją z dala.

I jest w tym pewnie moc czarodziejska,

I czaru bieli uroda sielska.

=================================

Chodzisz po łące ,zrywasz bławaty,

Maki czerwone te piękne kwiaty,

Z zachwytem patrzysz na bukiet w dłoni,

Czujesz rozkoszy zapachów woni,

Bukiet kolorów radość napawa,

W twych oczach widać barwy jest sława.

W kolorach tęczy pławią motyle,

Wierz mi dziewczyno ,jest to na chwilę.

I Wiosna przemknie ,lato przeminie,

Koloryt kwiatów na łące zginie.

Za to stokrotka w złotej jesieni,

Blaskiem swej bieli ciągle się mieni.

=================================

Jak to czasami w bajeczkach bywa,

Skromna dziewczyna stokrotkę zrywa,

I plecie sobie biały wianuszek,

Stokrotka przecież to jest Kopciuszek.