MROZY ZGROZY

25 listopada 2010

MROZY ZGROZY

Idą mrozy ,cała chmara,

Każdy siwy -bródka biała.

Postrach sieją zewsząd wszędzie,

Lepiej jak ich tu nie będzie.

Każdy  trzyma różdżkę w dłoni

Gdy nią dotknie ,wszystko szroni.

Nawet woda słona w Wiśle
Tak zdrętwiała ,biedna ,ściśle.

Co dopiero inne rzeczki,

Lodem skute są bez sprzeczki,

Oni wcale się nie kłócą,

Lód we wszystkie wody wrzucą.

Gdy już stworzą lodowiska

I ulica też jest śliska

Zabierają się za szyby,

Są malarze ,tak jak gdyby.

Nie jak gdyby ,lecz artyści,

To najlepsi naturyści,

Pomalują całe szyby

W polne kwiaty ,w leśne grzyby,

I kosmiczne różne stwory,

Gęste  knieje ,dzikie bory,

Łąki kwiatów wciąż be z końca,

Widać na nich zachód Słońca.

Potem biorą się za drzewa,

Na gałęziach gwiazdki z nieba

Tak dopieszczą ,tak ułożą,

Idą dalej ,dalej mrożą,

Dalej stoją samochody,

W ich chłodnicach mrożą wody,

Bez pardonu ,dla zasady,

I nikt niema na to rady.

Gdy zamrożą okolice

Wszystkie domy i ulice,

Wszystkie szyby ,wszystkie drzewa,

Powracają ,hen do nieba.

Tam położą się na chmurach

Biało siwych kłębów górach

I odpoczywają ,marzą,

Gdy przyjdzie zima ,wyłażą.