RACHUNEK

3 grudnia 2010

RACHUNEK

Postarzały się jabłonie i zdziczały śliwy

Ogień trawi ogień płonie okrutny i mściwy

Przestań ogniu odejdź ogniu nie pal mego sadu

Przyjdź tu burzo przynieś deszcze uczyń nań opadu

Postarzały się jabłonie i zdziczały grusze

Ogień pali moje serce rozdziera mą duszę

Dymy dławią gryzą gardło w oczy kłują pieką

Popłynąłem statkiem życia całkiem inną rzeką

Gra orkiestra brzęczy metal tańczą arlekiny

Cyrk się kończy mego życia z głowy pełzną drwiny

Siedzę sobie w szarym kącie na przystani losu

Chcę przywołać w duszę światło jakoś brak mi głosu

Już ujrzałem przez lunetę  otchłań czasu ,wieki

Śmiesznie mały człowieczyna zastawiał zasieki

Mógł choć raz tak poszybować uciec z wiatrem w pola

Lecz nie chciała człowieczyna zmurszała mu wola

Stanął błazen w czarnym stroju  blisko człowieczyny

Zamiast śmieszyć bawić miną wszczął strach , zaręczyny

Masz tu pierścień złota czarny co blask jego mdleje

Ogień trawi ogień furczy paszczą zewsząd zieje