TALENTY

23 listopada 2010

TALENTY

Kiedyś Pan Bóg dał talenty,

Cóż ,nie każdy rozgarnięty.

Wszyscy jednak je dostali.

Starzy ,młodzi ,duzi ,mali.

Pierwszy drętwy ,nie kumaty,

Do kieszeni schował w szmaty.

Szczęście samo mnie dopadnie -

Tak wymyślił sobie ładnie.

O tym, nie wspomniał nikomu

Całe życie spędził w domu.

Szmaty, mocno zgryzły myszy

On staruszek ,już nie słyszy.

Drugi trochę miarkowany

Był kontent ,uradowany,

I nie schował do kieszeni,

A na złoto je zamienił.

Dość wygodnie mu się żyło,

Póki złota trochę było.

Kończy kiedyś się to wszystko,

Obudził się biedaczysko.

Trzeci ,bardziej rozgarnięty,

Aż pomyślał że jest święty.

Przegrał w karty te talenty.

Poczym poczuł się przeklęty.

Czwarty zaś ,nad wyraz grzeczny,

Nader skromny i waleczny,

Wziął talenty wsadził w głowę,

Teraz piszę ,ot -tą mowę;

Talent w życiu to przygoda,

Więc zmarnować jest go szkoda,

Tajemnicą jest owiany,

Nic za darmo ,Pan Bóg cwany.

By talenty nam błyszczały

I przyniosły dużo chwały,

Trza je objąć wielką troską,

Są nagrodą dla nas Boską.

Nigdy nie wie ,kto ,i kiedy?

Odkryć talent mogą zgredy.

Jeśli Pana taka wola ,

Objawi się u potwora.

Mocna wiara w swym umyśle,

Pan na pewno nam je wyśle.

Różna droga do spełnienia,

Walczyć trzeba o marzenia.