MANOWCE

Beczą od rana głośno barany .
Dziś cios im straszny będzie zadany .
Ogolą wszystkie , do gołej glacy ,
Bez runa będą , nadzy biedacy .

Przed szereg wyszedł przywódca stada 
I tak do owiec swoich powiada :
- Już pierwsi Grecy w starożytności 
- O nasze runo liczyli kości .

- Przez wieki były zacięte walki .
- Złoto sypali na wagi szalki .
- Jakże nam cenne jest runo nasze ,
- Dostać musimy przynajmniej paszę .

- W tym tutaj w stadzie , niech wszystkie owce 
- Nigdy nie zejdą mi na manowce .
- Żadna za darmo golić się nie da ,
- Inaczej spotka ją tylko bieda .

A był to baran nad wyraz srogi ,
I miał na głowie kręcone rogi .
Sapał i parskał , do walki gotów ,
Do heroicznych baranich wzlotów .

I tu miał rację ów baran srogi ,
Bo owcze runo , materiał drogi .

Z niego się robi swetry i koce ,
By na biegunach móc przetrwać noce .

Luks materiały i sukna modne ,
Żeby ubrania były wygodne .
Na hali Baca , dba o swe owce ,
Żeby nie zeszły mu na manowce !