GNIADY

11 maja 2010

Poszli w pole chłop i Gniady

Orać rolę pod rozsady.

Ziemia twarda ,pług nie ostry,

Trawa sucha i porosty.

Sam za pługiem tylko Gniady,

Ziemi orać nie da rady.

-Czy ja batem muszę wołać?

-Rusz się Gniady ,trza nam orać!

Koń naprężył się ze strachu,

Pękła uprząż :rachu ciachu!

Gniady zerwał się w pogoni,

Jak najdalej chłopa stroni.

Poczuł konik zew wolności.

Wreszcie w pełnej jest radości,

Pędzi z wiatrem ,furczy grzywa,

Stado świerszczy mu przygrywa.

Wnetki chłop się już po łapał,

Jest za wolny ,żeby złapał

Konia ,Woła po imieniu

Drżącym głosem na ramieniu.

-Dokąd pędzisz koniu Gniady?

-Na przód pędzę ,dla zasady!

-Pędzę w pola ,pędzę w lasy,

-Potrzebuję dużo kasy.

-Na co kasa ,po co tobie?

-Ja na ciebie przecież robię!

-Tu nie chodzi o źdźbło trawy,

-Ja chcę zaznać po czuć sławy!

-Na Służewcu chciałbym gonić,

-A od pługa z dala stronic.

-Chcę zaszczytów też dostąpić.

-Czy śmiesz chłopie we mnie wątpić?

-Ja nie wątpię w ciebie Gniady.

-Sam zaorać nie dam rady.

-Tylko praca tylko rola,

-A wolności gdzie swawola?

-Chłopie głupi gdzie marzenia?

-Twoje życie się nie zmienia.

Chłop aż struchlał z tej rozmowy,

Z koniem gadać ? Nie ma mowy!

Dalej woła ,goni konia.

Zmienić chłopa jest ironia!