Kangurek

28 maja 2012

Skacze kangur sobie drogą,

Inni skakać tak nie mogą,

Bo nikt niema takich nóg,

Jak kangurzy ród do dróg.

I nie męczy się on wcale,

Kilometry ma za cale,

Europę w skokach przebył,

Niema miasta ,w którym nie był.

Choć jest młody i ubogi

Mu nie straszne żadne drogi.

Sam ten przebył drogi szmat.

Jest to kangur -obieżyświat.

I rowerem i skuterem

Ścigali się z Globtroterem.

Lecz kangurek w jedną chwilę

Zostawiał ich wszystkich w tyle.

Wszyscy chętni do wygody

Ze zmęczenia szli na lody.

A kangurek jak na stażu

Wciąż przyspieszał na wirażu.

Dla lepszego w drodze wsparcia

Wszystko w torbie miał do żarcia.

Torba wisi mu na brzuchu

Uszy długie -pięć ze słuchu.

Wszystko zgrane jest tak razem,

Że się chełpił swym pokazem.

Zobaczył go pan naczelnik:

-To nie diabeł , ale piernik!

Na okienku wisi plakat.

Jest na poczcie wolny wakat.

-Znasz już całą Europę

-Ja ma listów całą kopę.

-Może więcej ,dwa tysiące

-I zagrodę mam na łące.

-Sam tych listów nie roznoszę,

-Będziesz u mnie listonoszem.

-A po pracy na mej łące

-Możesz skakać jak zające.

-Dam ci jadło ,opierunek

-Za ten trudny twój frasunek.

W Małopolsce jest Skawina.

Lotem przeszła ta nowina

Wszędobylskim -głośnym głosem:

Kangur u nas listonoszem.

Wszędzie słychać o Skawinie,

Że Skawina z niego słynie

I nie żadna to jest bzdura,

Mają w mieście tym kangura.

Nosi listy tu i tam.

Polecony przyniósł nam.

Dał awizo ,podpisałem

Oczywiście ,pogłaskałem.