Cóż za cudnie jest wokoło !
Podskakuje trzmiel wesoło .
Kolorowe kwiecie lśniące ,
Aż się żyć chce , na tej łące !
Tu powącha , tu pogłaska ,
Tu się skąpie na golaska .
Tu posiedzi , tam poleży .
Upachniony i wciąż świeży !
Dech zapiera , chęć rozpiera !
Skrzydła z wdziękiem rozpościera
I wzlatuje pod niebiosa ,
I zadziera , w górę nosa !
Rwie ze środka siła taka ,
Jakby posiadł trzmiel moc ptaka !
Chce się ! Wigor to i basta !
Radość życia w trzmielu chlasta !
Byś w radości żył na świecie ,
Żyj w symbiozie z każdym kwieciem ,
Z każdym trzmielem jakże , w zgodzie .
I sam - trzmielem , bądż w przyrodzie !
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz