JĄKATY PAJĄK

 Pająk jąkaty jąka się jąka ,
Śmieje się z niego mała biedronka .
W ziemniakach stonka i cała łąka .
I wszystkie żuczki , dokoła w lesie
Śmieją się śmieją , echo śmiech niesie .

A jaki ubaw , ma koni polny ?!
Wierzga nogami leżąc na grzbiecie ,
Sam , aż nie wiedział , że taki zdolny .
Nie ma takiego nigdzie na świecie .

Mucha , od ucha brzęczy do ucha .
A to nowina , medialna bomba ,
Pająk się jąka ,każdy kto słucha 
Wszyscy się śmieją , że taka trąba .

Też jest ciekawska ,modliszka ,jakże ?!
Przyszła zobaczyć i śmiać się także .
Brzuch jej trzepoce aż do rozpuku ,
Aż z tego śmiechu , robi a - kuku .

Mrówki z mrowiska nie miały blisko ,
Przyszły gromadą na śmiechowisko .
Pająk się jąka  ,w swej serenadzie 
Wspaniały popis daje gromadzie .
Mrówki w zachwycie śmieją się śmiało 
Proszą o bisy , wciąż  mało im mało .

Pająk się jąka , blady ze złości ,
Chciałby im wszystkim policzyć kości .
Lecz pająk nie wie , że śmiech , to siła ,
Która nie jedno , w świecie zmieniła .
Rzuca się , miota na wszystkie strony .
A przy tym jąka , pająk szalony .
Nie wie co począć , uszły mu siły ,
Targa mu nerwy , śmiech , mu nie miły .

Na łące śmiesznie , jak nigdy dotąd ,
Radość dla wszystkich , ubawu potąd .
Widząc to pająk , zrozumiał wreszcie ,
Że na tej łące  , siedzi w areszcie .
Jęknął jąkato , mina mu zbrzydła  ,
Zabrał ze sobą pajęcze sidła ,
Wreszcie , wyniósł się szybko z tej łąki .

Każdy przegania z domu pająki .