MOTYL

29 października 2011

MOTYL

Na cóż tak w mękach motyl wychodzi z poczwary

Gdy jest mu dobrze ,ciepło ,nad bezmiar jest w wiary

Sili się sam tak kruchy w nieznane żywioły?

Smutek więzienny wyzbyć ,strząsnąć by być goły,

Starej skorupy uciec ,pozbyć oblepienia.

Przeistoczyć w owoc ,stać w światłe oślepienia ,

Poczuć tę siły iskrę nowego rodzaju.

Ślepo -nie świadom  jeszcze ,dąży tak do raju.

29 października 2011

ZBOŻE

Poukładane kłosy łanów jak bezmiar -zboże

Stoi na polu w ciszy ,nie szumi ,nie może.

Tylko szeleści cicho dojrzewając w słońcu.

Powszednim chlebem potem stanąć się na końcu.

Forma istoty życia której źdźbło pnie się w górę

By się uwolnić ,rozsiać ,tworzyć nową chmurę

Małych zalążków życia dla siebie w zamiarze.

Dostrzegł cel człowiek ,łyka to życie w nadmiarze

Nie widząc straty łona co wydaje owe

Jak złodziej wydarł , trwoniąc ,łapie później głowę.

Nie słyszał pieśni żalu w żniwnych ferworach ,żął,

Tylko to szelest kosy ,otarł pot ,chciwie wziął.