ARAB

3 kwietnia 2013

Jedzie Arab na wielbłądzie

Po piaszczystym czarnym lądzie.

Wiatr pustynny smaga lice,

Piasek wdziera się w źrenice.

Zlewa poty zenit słońca,

Droga wlecze się bez końca.

Dla Araba nie pierwszczyzna,

Arab twardy jest mężczyzna.

Wielbłąd ,bardziej twarde zwierze.

Trudy drogi śmiechem bierze.

Choć racice grzęzną w piasku,

Nikt nie myśli tu o fiasku.

Jedzie Arab na wielbłądzie
Nie wiadomo kiedy zsiądzie. 
Jak przygoda ,to przygoda.
Między nimi pełna zgoda.

Wciąż daleko do oazy.

Wielbłąd zbiera tęgie razy.

Arab chcąc nadgonić drogę

Wdzięczną daje zapomogę.

Trud pustynny nie przedszkole,

Każdy zna tu swoją role.

Kierownicze stanowisko

Ma tu Arab ,on panisko!

Wozi się na cudzym grzbiecie,

Sprawiedliwość jest na świecie!
Przecież wielbłąd jest garbaty,
Za to mu los, płaci baty!

Jedzie Arab na wielbłądzie
Kiedy zechce ,wtedy zsiądzie,
Arab wpadł na taki sposób.
Ponoć wielbłąd niema głosu.