31 stycznia 2011

Niedola Wilka

Taki silny ,taki twardy,

Nie brakuje mu pogardy,

Za grosz uczuć dla nikogo,

To kosztuje bardzo drogo.

Łupił ,grabił całe życie

I mordował wszystkich skrycie.

Bez pardonu ,bez litości,

W okrucieństwach wielkiej złości.

Przyszła kryska na Matyska.

Swą butnością wilk nie tryska.

Posadzili zbója wreszcie,

Wilk zamknięty jest w areszcie.

Powinęła mu się noga.

Ogarnęła wilka trwoga.

Być największym zbójem w lesie

A ze strachu sam się trzęsie.

Choć u Wilka jest pokora,

Nie wzrusza prokuratora.

Sąd na leśnej jest naradzie:

Zając bażant i dzik w składzie.

Pokrzywdzone to ofiary

Orzekają dzisiaj kary.

Ciężkie wszystkie są zarzuty,

Słyszy wilk w kajdanach skuty.

Spuścił ogon ,skulił uszy

I zapłakał rzewnie w duszy.

Słychać skowyt wręcz błagalny.

Kolej losu tak banalny.