17 października 2011

PSYCHOLOGIA A BRATKI

Czyli czuła dręczycielka

Takie sobie zwykłe bratki,

Rosną blisko mojej chatki.

Żadne ,żeby to dziwactwo,

Pospolite tylko bractwo.

Większość ludzi tak to sądzi

Ja natomiast wiem -lud błądzi.

Bo co kruche ,delikatne,

Koło domu akuratne.

Gdy tak siedzę na mym ganku

Pijąc kawę o poranku,

I te rannej rosy wonie

Z wiatru świeżość cudna płonie,

Naturalne aromaty,

I za darmo ,koło chaty,

Odlatuję w mym zachwycie

Wiem ,jak  piękne mam swe życie.

Jest w tych bratkach urodziwy

Delikatny ,ach płochliwy,

Mi szczebiocząc jak skowronek,

Mój uroczy ,mój małżonek.

Co dzień rano ,o tej porze,

Tylko bratki plewić może.

A nic więcej  , a już dąsy

Jeśli widzę ,rwie za wąsy.

Ma istotka taka krucha,

Zawsze pandzie swoją słucha.

I te w bratkach wciąż zarosty

Chłop targa  ,boi się chłosty.