STRUMYK

12 maja 2010

STRUMYK

Tuż przy łące gdzie są drzewa

Cichy szmerek tam rozbrzmiewa

Sączy się to strumyk kręty

Pompatycznie, jak zaklęty

Choć z powagą w melancholii

Bystro płynie acz powoli

Między liśćmi w blasku cieni

Konar spróchniały się mieni

To znów kamyk tu obmywa

Przenosi liście Jesiona

Tu tonący dąb co kona

Tam skręca ,pod pień się skrywa

Teraz spieszno mu jest w drogę

Wyrwał się z objęć korzeni

Na porochu poczuł trwogę

Jakby chciał uciec od cieni

Wrze tu kipiel ,toczy piana

Z boku wierzba rozczochrana

Muska warkoczem grzywy fal

Co w nieznaną spieszno im dal

Znów się pląta wolnym krokiem

Cicho ściera się z padokiem

Pokrzykuje bażant z pola

Zewsząd wolność i swawola

Dziewczę patrzy w światło toni

Blask jej oczu tam się schował

Z brylantami które z dłoni

Skradł Słońcu Wiatr gdy całował

Czarodziejska ta kraina

W której stęka olcha stara

Tu dygoce liści chmara

Gdzie przechadza się dziewczyna