ŻYRAFY

14 maja 2012

Żyrafy

Jest w Afryce Kongo rzeka,

Na brudasów nie narzeka.

A zwierzęta -tak jak ludzie

Chcą być czyste ,nie żyć w brudzie.

Więc w tej rzece raz do roku

Brak jest miejsca ,tyle tłoku.

Przyszły słonie i zebr stada

I antylop ,tak wypada.

Gonią ,chlapią się jak dzieci,

-Niech nam sierść czystością świeci.

I żyrafy zachwycone,

Też być chciały wyczyszczone.

Stoją w wodzie po kolana,

Każda z nich rozczarowana.

-Przecież długie mamy szyje,

-Kto te szyje nam umyje?

-Taka gafa ,taka gafa,

Żali jedna się żyrafa.

-Ale gafa ,ale gafa,

Wzdycha druga już żyrafa.

Z dala śmieją się z nich hieny.

-My wam szyję umyjemy.

-Swe zegnijcie nam kolana

-Każda będzie z was zadbana.

A żyrafy ,jak żyrafy,

Popełniają ciągle gafy.

Chciały czyste mieć swe szyje,

-Dobra nasza -hiena myje!

Lecz gdy zrobią w wodzie klęczki

Już nie będą mieć ucieczki.

Śmieją się ogromnie hieny.

-Zaraz głupie wszystkie zjemy.

Na to wszystko patrzył lew.

-Tu poleje się wnet krew.

-Ach te hieny ,jakie chciwe!

Ryki dawał przeraźliwe.

Lew tak ryczał ,sam  zazdrościł.

Sam chciał lizać żyraf kości.

W strachu buchła wręcz panika.

Każde zwierze szybko zmyka.

Pędzą zebry jak szalone

Antylopy nie strudzone,

Słonie też ,już są w odwrocie.

Burza w wodzie ,kropel krocie.

Blady strach padł na żyrafy

Nie chcą znów popełnić gafy.

I uciekły pod akację.

-Lew to miał naprawdę rację!

Po czym jęły skubać liście

Które lubią oczywiście.

A te szyje ? Kto im myje?

Naukowa jest to gratka,

Pozostaje wciąż zagadka.