SPRAWY JEŻA

Bajka edukacyjna

Czy tylko dla dzieci ?

15-16 maja 2012

Jeż ma kolce każdy wie.

Lecz na obiad -co Jeż je?

Jestem leśnym redaktorem,

Pytam zwierząt się z humorem.

-Dziku dziki czy znasz Jeża?

-Któżby nie znał tego zwierza.

-Co na obiad więc Jeż je?

-Kto to wie? Ja na pewno -nie.

-Moje żarcie to żołędzie.

-W lesie pełno jest ich wszędzie.

-Trufle -to mój deser taki.

-I smakują mi ,pędraki.

-Nie chcę żeby była chryja,

-Do Jeża ,nie wkładam ryja.

Po czym chrząstnął dość wyraźnie

I urządził błotną łaźnię.

Zapytałem się więc Liska.

Lis od razu mi się ciska.

-Znam ja żarcie tylko Lisa!

-A co Jeż je ? -To mi zwisa!

-Rzeknę tobie Redaktorze:

-Smaczne gąski są w oborze

-I kogutki i kureczki,

-Często robię tam wycieczki.

-Wypatruję kuropatwy:

-Jej pisklęta łup jest łatwy.

-Też jajeczkiem nie pogardzę

-A jedzeniem Jeża ? -Gardzę!

Po czym Lisek z chytrą miną

Z dalszych pytań się wywinął.

Z swym ogonem zamaszystym

Odszedł krokiem uroczystym.

Chodzę ,szukam po tym lesie,

Jakiś odgłos echo niesie.

Słyszę :czkawki lub bekania?

Stoi Jeleń ,obok Łania.

Jeleń mi się pięknie kłania,

Kłania mi się nisko Łania,

Ja zadaję im pytanie,

Oni mówią mi -o sianie.

Coś wspomnieli też o trawie?

I wnet było już po sprawie.

Niedaleko tej polany

Właśnie Niedźwiedź szedł zaspany.

Niedźwiedź, jest Jeleni zmorą.
Po wiosenną było porą.

Język mój jest nader gładki,

To korzystam z takiej gratki.

-Panie Misiu ,niech pan powie,

-Co Jeż zjada w tej dąbrowie?

Miś tak stanął ,myśli chwilę,

Ile jeży ? Gdzie są ? Ile?

-Spałem długo w swej pieczarze,

-O jedzeniu tylko mażę.

-Utkną w gardle mi jak bolce!

-Muszę z jeży obrać kolce!

Włos na głowie mi się jeży.

-Panie Misiu ,nie ma jeży.

-No to jakie masz śniadanie?

Miś -zadaje mi pytanie.

Jam redaktor: Radio Lasu,

W strachu gadam bez hałasu.

-Już myślałem że to danie

-A to wywiad ? -To spotkanie.

Lżej mi ,powiem ,jest na duchu,

Bo Miś myśli o swym brzuchu.

-Cóż chcesz wiedzieć Redaktorze?

-Zjadam wszystko ,co jest w borze.

-Smaczne mięsko jest z jelenia,

-Zjem korzonki ,od niechcenia,

-Czasem udko uszczknę z dzika,

-Ale dzik mi ,często zmyka.

-Zadowolę się sarniną ,

-Nie pogardzę też padliną.

-Pszczoły bronią się uparcie,

-Mimo bólu ,zwiedzam barcie.

-Wszystkie rybki ,nawet śledzie,

-Uwielbiają jeść Niedźwiedzie.

-Na borówki i malinki,

-Z pyska lecą strugi ślinki.

-Cóż Redaktor ,szkoda gadać,

-Choć cokolwiek muszę zjadać.

-Mam zimowe długie posty,

-Nawet zjadam też porosty.

Miś wywiadem się ucieszył,

Ale bardzo się już spieszył.

-W mym żołądku żrą mnie kwasy,

-Czas na obiad ,idę w lasy!

Pot na czole mi się kładzie .

Na me szczęście ,po wywiadzie.

Nie minęła dłuższa chwilka

A za dębem ,widzę Wilka.

I on dojrzał mnie swym wzrokiem.

Znowu godzę się z wyrokiem.

Po czym ,znów wstąpiła wiara,

To Wilczyca była stara.

Znałem ją lat temu kilka,

Więc nie bałem się już Wilka.

Pytam grzecznie się Wilczycy:

-Co Jeż jada w takiej dziczy?

-Pani przecież jest wiekowa,

-To dla pani rzecz nie nowa.

-Panu to ja powiem szczerze:

-Nie wiem ,co jadają Jeże.

-Za to Wilki ,jak Niedźwiedzie,

-Wszystko zeżrą na obiedzie.

-A ja stara ,wilkom zbędna,

-Już nie jestem tak bezwzględna.

-Gdy bez zębów pysk jest gładki,

-Po kimś ,zjada się ostatki.

-I tak sama błądzę w lesie,

-Tam gdzie węch mnie mój poniesie.

Na to smutne tak wyznanie,

Oddałem jej swe śniadanie.

Swym uczynkiem pokrzepiony

Jestem znowu nakręcony.

Pozytywnie oczywiście.

Pod butami szemrzą liście

A ja z wiarą uśmiechnięty

I nie trzeba mi zachęty.

Idę dalej ,w leśne knieje,

I niech co chce ,niech się dzieje.

Tuż na drużce koło jamy ,

Siedział Borsuk załamany.

Łapki zakrywały oczy,

On pod nosem ,głośno psioczy:

-Ty złodzieju! -Ty złodzieju!

-Co się stało Dobrodzieju?

Z troską pytam się Borsuka.

-Taka żmija ,jaka sztuka!

Dalej Borsuk tu rozpacza:

-Znam ja tego porywacza!

-Gdybym był tu ,bym go dorwał!

-Któż się na twą zdobycz porwał?

Borsuk raczej się nie zwierza.

-To są sprawki tylko Jeża!

Lecz tym razem Borsuk rzewny

Z tej rozpaczy ,był wylewny.

-Kiedyś, już go miałem -drania

-Uciekł wprost mi ze śniadania.

Z tą wściekłością i z tą złością

Zajął się wyblakłą kością.

-To są rzeczy niesłychane,

-Że Jeż wlazł tak ,w Pańską jamę?

-Gdy Jeż z głodu bardzo pości

-Choć się boi ,zajdzie w gości.

-Jak ja ,w nocy ,się wałęsa,

-Tu coś porwie ,tam zje kęsa.

-Jest podobne nasze menu

-Z tym ,że Jeż się w moim mieni.

-Więc co lubisz nader bardzo?

-Tym co wszyscy prawie gardzą.

-Ulubione me przysmaki

-To dżdżownice i robaki,

-Szczury ,myszy i norniki

-Krety, jeże i króliki.

-Jabłka ,śliwki ,jęczmień ,gruszki.

-Po tym jadle -ssie paluszki.

-Też pszenice ,kukurydzę,

-Czasem zbieram również rydze.

-I żołędzie i borówki

-Na sałatkę do ryjówki.

-Gąsienice ,komarnice-

-Tak przetrząsam okolice.

-Zjadam gniazda os i trzmieli.

-Trzmiel  mnie kluć się nie ośmieli.

-Bo trzmiel nie ma przecież żądła,

-Ale osa?

-Jest za wątła!

Widzę Borsuk jest zażarty.

Dalszy wywiad już nie żarty.

Wolę zejść mu z drogi bokiem.

I odszedłem cichym krokiem.

Skradam dalej się w tej kniei

Tak ,żeby mnie nie widzieli.

Lecz dostrzegła mnie Wiewiórka ,

Bardzo zwinna ,jak przepiórka.

Wychyliła się z za drzewa:

-Jakże się Redaktor miewa?

Wielką śmiałość do mnie miała,

Bo orzechy dostawała.

Taka sprytna ,sierść puszysta,

Sprawka moja oczywista.

Więc od razu pytam szczerze:

-Powiedz -co jadają Jeże.

-Ja widziałam je z daleka

-Tyle igieł !-Mus -kaleka!?

-Któż by taki ból znów zniósł?

-Gdyby w igły jak Jeż wrósł.

-Myślę ,że to sprawy Jeża ...

-Po kryjomu nocą zmierza.

-Ale powiem Ci dokładnie,

-Co wiewiórki jedzą ładnie.

-Żadne dla mnie znowu śmiechy:

-Wy lubicie jeść orzechy!

-A to Pan się zdziwi wielce!

Pogrążyłem się w rozterce.

-Choć orzechy pewne danie,

-Jem jagody na śniadanie.

-Małe pisklę co zawodzi,

-Na przekąskę nie zaszkodzi.

-Wypić lubię jajko sobie,

-Rześkie . Też polecam Tobie.

-Tylko proszę na surowo.

-Wtedy jest to -bardzo zdrowo.

-Mam sałatkę z pączków drzewa,

-Z szyszek nasion ,gdy rozsiewa,

-Nie pogardzę też owadem,

-Nawet owoc ,mym obiadem.

-Mi grzybiarska bliska wiara.

-Gdy już słońce mocno jara,

-Na konarach grzyby suszę,

-Bo przyprawy też mieć muszę.

No to jestem pod wrażeniem.

Co powiedzieć na to? Nie wiem.

-Zaskoczyłaś mnie tak zgrabnie.

-Muszę uczyć się starannie.

-Tak wypada ! -Moja rada!

I Wiewiórka łapki składa.

Z tej rozmowy ma uciecha,

Za to dałem jej orzecha.

Już wychodzę z tego lasu,

Ktoś narobił w nim hałasu.

Z trwogą patrzę -co za zwierz?

A tu idzie właśnie Jeż!

I po drodze głośno wzdycha,

Liście wącha , albo prycha.

Właśnie w liściach zwąchał żuka.

Ostrym ślepiem  żuka szuka.

-Witam ,witam Pana Jeża,

-Cały dzień za Panem zmierzam.

-Wywiad chciałbym przeprowadzić.

-Czy Pan mógłby menu zdradzić?

Jeż nie zwraca wręcz uwagi.

Widzę tylko ostre dragi

Co wystają nieco z liści.

Pewnie obiad mu się ziścił?

Poczekałem jednak chwilę,

Znów odezwę się doń mile.

Może Jeża pozna świat?

Lecz Jeż robi nowy zwiad.

Bo znów Jeża gdzieś tam niesie .

A ja za nim, po tym lesie!

Patrzę dalej ,pełza żmija

I ze strachu aż się zwija.

Zaraz żmiję dopadł jeż.

Znokautował ją jak wesz.

Muszę przyznać -jest wrażenie.

Skąd ta wściekłość w Jeżu drzemie?

Prędko zżarł ją ,jak parówkę ,

Od ogona aż po główkę.

(Da mi wywiad? Pojedzony.)

Dalej Jeż jest nakręcony.

Z tego szlaku już zygzakiem

Zaiwania ,o ..za ptakiem.

Małe pisklę zrozpaczone.

A me ucho wyczulone.

Wyprzedziłem szybko Jeża,

Odgoniłem tego zwierza.

Jeż popatrzył się nieładnie,

Poczym fuknął na mnie składnie.

I podreptał przez aleje

Gdzieś na oślep , gdzie wiatr wieje.

Ja ostrożnie patrzę na to,

Jest już ciemno ,chociaż lato.

Nie chcę spłoszyć znowu Jeża,

Bo chcę wiedzieć dokąd zmierza.

A Jeż drepta cały czas.

I opuszcza sobie las.

Niedaleko są ogródki.

Pewnie idzie na jagódki?

Wreszcie czuję zamiar Jeża,

Wiem na pewno ,gdzie Jeż zmierza.

Ale co to? Stoi Jeż.

-Czegóż Pan ode mnie chcesz?

-Nie nudźże mnie Pan rozmową ,

-Ja ma porę obiadową.

-Już poniosłem wielką stratę.

-Idźże wyspać się na chatę.

-Gdy normalni ludzie są?

-O tej porze wszyscy śpią!

Po czym się odwrócił Jeż,

W trawie zniknął mi jak wesz .

Dokąd ten nasz świat wciąż zmierza?

Zwierz drugiego zjada zwierza.

Ponoc jest tak z dawien dawna.

A najgorsze ,że to prawda!